Leader of the Opposition (Thailand)

Leader of the Opposition of the Kingdom of Thailand
ผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร
Incumbent
Vacant
since 9 December 2013
Term length While leader of the largest political party not in government
Inaugural holder Seni Pramoj
Formation 22 March 1975
Thailand
This article is part of a series on the
politics and government of
Thailand

The Leader of the Opposition (Thai: ผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร; rtgs: Phu Nam Fai Khan Nai Sapha Phu Thaen Ratsadon) is the politician in the politics of Thailand who leads the main minority party in the House of Representatives. Following the Westminster style parliamentary system, Thailand has had an official Leader of the Opposition since 1975. Under the 2007 Constitution the Leader of the Opposition was given an official role within the Thai political system. The constitution stipulates that the Leader of the Opposition must be selected after the Prime Minister and the Cabinet has taken office.

To be nominated as candidate one must be the leader of the largest political party with no member holding any ministerial positions and if his or her party holds more or one-fifth (96 seats) of the seats in the House (480 seats). If no candidate meets this qualification then a leader of a minority party with the largest number of votes from parties with no members holding ministerial positions will be selected. The appointment will then be formalized by the King.

The Leader of the Opposition also has other roles apart from leading the Shadow Cabinet, he is also an ex-officio member of several selection committees for: Constitutional Court Judges, Election Commissioners, Ombudsmen and commissioners of the National Counter Corruption Commission and members of the State Audit Commission.

List of Opposition leaders

Political parties

Colour key
(for political parties)
  Military
  Others
  Democrat Party / Thai Citizens' Party
  Social Action Party
  United Democrat Party / Thai Rak Thai Party
  Chart Thai Party / National Development Party
  Nation and Demorcracy Party / Solidarity Party / New Aspiration Party
Portrait Name
(Birth–Death)		 Political party Term of office Prime Minister Ref
Took office Left office
Seni Pramoj
(1905–1997)		 DP 22 March 1975 12 January 1976 Kukrit Pramoj [1]
Kukrit Pramoj
(1911–1995)		 SAP 4 April 1976 6 October 1976 Seni Pramoj
22 April 1979 3 March 1980 Kriangsak Chamanan
Samak Sundaravej
(1935–2009)		 TCP 3 March 1980 19 March 1983 Prem Tinsulanonda
Pramarn Adireksarn
(1913–2010)		 TNP 24 April 1983 2 May 1986 [2]
Pol Rengprasertwit

(1930–1996)

 UDP 11 August 1986 29 April 1988
Narong Wongwan
(1925–)		 SP 3 August 1988 9 December 1990 Chatichai Choonhavan
Bhichai Rattakul
(1926–)		 DP 9 December 1990 23 February 1991
Chavalit Yongchaiyudh
(1932–)		 NAP 22 March 1992 30 June 1992 Suchinda Krapayoon [3]
Anand Panyarachun
Pramarn Adireksarn
(1913–2010)		 TNP 13 September 1992 7 May 1994 Chuan Leekpai [4]
Banharn Silpa-archa
(1932–2016)		 TNP 7 May 1994 19 May 1995 [5]
Chuan Leekpai
(1938–)		 DP 2 July 1995 27 September 1996 Banharn Silpa-archa [6]
17 November 1996 8 November 1997 Chavalit Yongchaiyudh [7]
Chavalit Yongchaiyudh
(1932–)		 NAP 8 November 1997 2 June 1998 Chuan Leekpai [8]
2 September 1998 27 April 1999 [9]
12 May 1999 9 November 2000 [10]
Chuan Leekpai
(1938–)		 DP 6 January 2001 3 May 2003 Taksin Shinawatra [11]
Banyat Bantadtan
(1942–)		 DP 3 May 2003 5 January 2005 [12]
Abhisit Vejjajiva
(1964–)		 DP 23 April 2005 24 February 2006 [13]
27 February 2008 17 December 2008 Samak Sundaravej [14]
Somchai Wongsawat
Chalerm Yubamrung
(1947–)		 PTP 17 December 2008 5 August 2011 Abhisit Vejjajiva
Abhisit Vejjajiva
(1964–)		 DP 6 August 2011 8 December 2013 Yingluck Shinawatra [15]

References

  1. ↑ พระบรมราชโองการแต่งตั้งผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร (หม่อมราชวงศ์เสนีย์ ปราโมช), ราชกิจจานุเบกษา, 9 สิงหาคม 2557
  2. ↑ พระบรมราชโองการแต่งตั้งผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร (พลตรีประมาณ อดิเรกสาร สมัยที่ 1), ราชกิจจานุเบกษา, 9 สิงหาคม 2557
  3. ↑ พระบรมราชโองการแต่งตั้งผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร (พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ สมัยที่ 1), ราชกิจจานุเบกษา, 9 สิงหาคม 2557
  4. ↑ พระบรมราชโองการแต่งตั้งผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร (พลตำรวจเอกประมาณ อดิเรกสาร สมัยที่ 2), ราชกิจจานุเบกษา, 9 สิงหาคม 2557
  5. ↑ พระบรมราชโองการแต่งตั้งผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร (บรรหาร ศิลปอาชา สมัยที่ 1), ราชกิจจานุเบกษา, 9 สิงหาคม 2557
  6. ↑ พระบรมราชโองการแต่งตั้งผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร (ชวน หลีกภัย สมัยที่ 1), ราชกิจจานุเบกษา, 9 สิงหาคม 2557
  7. ↑ พระบรมราชโองการแต่งตั้งผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร (ชวน หลีกภัย สมัยที่ 2), ราชกิจจานุเบกษา, 9 สิงหาคม 2557
  8. ↑ พระบรมราชโองการแต่งตั้งผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร (พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ สมัยที่ 1), ราชกิจจานุเบกษา, 9 สิงหาคม 2557
  9. ↑ พระบรมราชโองการแต่งตั้งผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร (พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ สมัยที่ 1), ราชกิจจานุเบกษา, 9 สิงหาคม 2557
  10. ↑ พระบรมราชโองการแต่งตั้งผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร (พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ สมัยที่ 1), ราชกิจจานุเบกษา, 9 สิงหาคม 2557
  11. ↑ พระบรมราชโองการแต่งตั้งผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร (ชวน หลีกภัย สมัยที่ 3), ราชกิจจานุเบกษา, 9 สิงหาคม 2557
  12. ↑ พระบรมราชโองการแต่งตั้งผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร (บรรญัติ บรรทัดฐาน), ราชกิจจานุเบกษา, 9 สิงหาคม 2557
  13. ↑ พระบรมราชโองการแต่งตั้งผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร (อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ สมัยที่ 1), ราชกิจจานุเบกษา, 9 สิงหาคม 2557
  14. ↑ พระบรมราชโองการแต่งตั้งผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร (อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ สมัยที่ 2), ราชกิจจานุเบกษา, 9 สิงหาคม 2557
  15. ↑ พระบรมราชโองการแต่งตั้งผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร (อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ สมัยที่ 3), ราชกิจจานุเบกษา, 9 สิงหาคม 2557

See also

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.