Dinata

Σαν γυναίκα γεννά
στο χώμα η νύχτα το πρωί
κι όλα αντέχουν ξανά
και γίνονται ζωή.

Ποια παλιά κιβωτός
μέσα απ’ του χρόνου τις στοές
βγάζει ακόμα στο φως
ζευγάρια αναπνοές.

Δυνατά, δυνατά
γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα
δυνατά, δυνατά
σ’ ένα θέαμα κοινό
δυνατά, δυνατά
κι όπως πάνε του χορού τα βήματα
με τα χέρια ανοιχτά
όλα τα περιφρονώ.

Μα σαν γυναίκα γεννά
στο χώμα η νύχτα το πρωί
κι όλα αντέχουν ξανά
και γίνονται ζωή.

Ποια παλιά κιβωτός
μέσα απ’ του χρόνου τις στοές
βγάζει ακόμα στο φως
ζευγάρια αναπνοές.

Δυνατά, δυνατά
γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα
κι αναμμένο πετά
σπίρτο η γη στον ουρανό
δυνατά, δυνατά
κι όπως πάνε του χορού τα βήματα
με τα χέρια ανοιχτά
όλα τα περιφρονώ.

Κι όλο κάτι λέω
κάποια αγάπη κλαίω
κι όλο μέσα μου θρηνώ χαλάσματα
με τα χρόνια μου
στα σεντόνια μου
σαν φαντάσματα.

Μα σαν γυναίκα γεννά
στο χώμα η νύχτα το πρωί
κι όλα αντέχουν ξανά
και γίνονται ζωή.

Δεν υπάρχουν πολλά
που να τα ελπίζουμε μαζί
κοίτα, κοίτα ψηλά
κι άλλος αιώνας ζει.

Ποια παλιά κιβωτός
μέσα απ’ του χρόνου τις στοές
βγάζει ακόμα στο φως
ζευγάρια αναπνοές.

Δυνατά, δυνατά
γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα
κι αναμμένο πετά
σπίρτο η γη στον ουρανό
δυνατά, δυνατά
κι όπως πάνε του χορού τα βήματα
με τα χέρια ανοιχτά
όλα τα περιφρονώ.

Like a woman the night birth gives
on the ground in the morning
and everything yet again endures
and becomes life.

Which old ark
through the tunnels of time
still brings out to the light
pairs of breath?

Possible, possible | loudly or ...
every impossible thing has become possible | idem
possible, possible | idem
in a common spectacle
possible, possible | idem
and as the steps of the dance go
with arms open
no thing I mind.

But like a woman the night birth gives
on the ground in the morning
and everything yet again endures
and becomes life.

Which old ark
through the tunnels of time
still brings out to the light
pairs of breath?

Possible, possible | idem
every impossible thing has become possible | idem
and a lit match
the earth to the sky throws
possible, possible | idem
and as the steps of the dance go
with arms open
no thing I mind.

And I always something utter
and I always about a love cry
and I always the ruins within me mourn
through my years
on my bedsheets
the ghostlike.

But like a woman the night birth gives
on the ground in the morning
and everything yet again endures
and becomes life.

There is not much
hoped for together
look, look up
yet another aeon lives.

Which old ark
through the tunnels of time
still brings out to the light
pairs of breath?

Possible, possible | idem
every impossible thing has become possible | idem
and a lit match
the earth to the sky throws
possible, possible | idem
and as the steps of the dance go
with arms open
no thing I mind.