Masand

Masand were group of Sikh representatives who taught and spread the teachings of the Sikh Gurus and also collect offering of a Sikh's which are given as support preaching of Sikhism and submit it to Headquarters.[1] Masand means diocese or spiritual mentor. The system was started by Guru Arjan, who appointed Masands for various parts around India and Abroad.[2] It is continuation of 22 Manji System started by Guru Amar Das.[3] Masand, who serve far from Punjab, visit Guru once a year and submit offerings and collections for Langar or warfare.

Abolition of Masands

Slowly, Masands became corrupt and start treating themselves as Gurus. They started collecting money for personal motives and stopped preaching Sikh philosophy. When Guru Gobind Singh got this news, he captured such Masands and punished them by burning them alive in well.[4]

Guru Gobind Singh ordered Sikhs not to recognize or befriend the Masands and their deputies and written a Hymn against Masands which is incorporated in 33 Savaiye of Dasam Granth.[5] Following is line from composition:

Guru Gobind Singh alerting on Masands
English Gurmukhi Script Devnagri Script
He, who on the persuasion of the Yogis gives in charity all his wealth to them;
who squanders his belongings to Sannyasis in the name of Dutt,
Who on the direction of the Masands (the priests appointed for collections of funds) takes the wealth of Sikhs and gives it to me,
then I think that these are only the methods of selfish-disciplines; I ask such a person to instruct me about the Mystery of the Lord.28.
He, who serves his disciples and impresses the people and tells them to hand over the victuals to him

and present before him whatever they had in their homes;
He also asks them to think of him and not to remember the name of anyone else;
consider that he has only a Mantra to give, but he would not be pleased without taking back something.29.

 ਜੋ ਜੁਗੀਆਨ ਕੇ ਜਾਇ ਕਹੈ ਸਭ ਜੋਗਨ ਕੋ ਗ੍ਰਹਿ ਮਾਲ ਉਠੈ ਦੈ ॥
ਜੋ ਪਰੋ ਭਾਜਿ ਸਨਯਾਸਨ ਦੈ ਕਹੈ ਦੱਤ ਕੇ ਨਾਮ ਪੈ ਧਾਮ ਲੁਟੈ ਦੈ ॥
ਜੌ ਕਰਿ ਕੋਊ ਮਸੰਦਨ ਸੌ ਕਹੈ ਸਰਬ ਦਰਬ ਲੈ ਮੋਹਿ ਅਬੈ ਦੈ ॥
ਲੇਉ ਹੀ ਲੇਉ ਕਹੈ ਸਭ ਕੋ ਨਰ ਕੋਊ ਨ ਬ੍ਰਹਮ ਬਤਾਇ ਹਮੈ ਦੈ ॥੨੮॥
ਜੋ ਕਰਿ ਸੇਵ ਮਸੰਦਨ ਕੀ ਕਹੈ ਆਨਿ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਸਭੈ ਮੋਹਿ ਦੀਜੈ ॥
ਜੋ ਕਛੁ ਮਾਲ ਤਵਾਲਯ ਸੋ ਅਬ ਹੀ ਉਠਿ ਭੇਟ ਹਮਾਰੀ ਹੀ ਕੀਜੈ ॥
ਮੇਰੋ ਈ ਧਯਾਨ ਧਰੋ ਨਿਸ ਬਾਸੁਰ ਭੂਲ ਕੈ ਅਉਰ ਕੋ ਨਾਮ ਨ ਲੀਜੈ ॥
ਦੀਨੇ ਕੋ ਨਾਮੁ ਸੁਨੈ ਭਜਿ ਰਾਤਹਿ ਲੀਨੇ ਬਿਨਾ ਨਹਿ ਨੈਕ ਪ੍ਰਸੀਜੈ ॥੨੯॥
जो जुगीआन के जाइ कहै सभ जोगन को ग्रहि माल उठै दै ॥
जो परो भाजि सनयासन दै कहै द्त के नाम पै धाम लुटै दै ॥
जौ करि कोऊ मसंदन सौ कहै सरब दरब लै मोहि अबै दै ॥
लेउ ही लेउ कहै सभ को नर कोऊ न ब्रहम बताइ हमै दै ॥२८॥
जो करि सेव मसंदन की कहै आनि प्रसादि सभै मोहि दीजै ॥
जो कछु माल तवालय सो अब ही उठि भेट हमारी ही कीजै ॥
मेरो ई धयान धरो निस बासुर भूल कै अउर को नाम न लीजै ॥
दीने को नामु सुनै भजि रातहि लीने बिना नहि नैक प्रसीजै ॥२९॥

References

  1. ↑ Masand, Mahankosh, Kahn Sing Nabha. ਮਸੰਦ - masandha - मसंद: ਮਸਨਦ (ਗੱਦੀ) ਨਾਲ ਸੰਬੰਧ ਰੱਖਣ ਵਾਲਾ. ਜੋ ਲੋਕ ਸਿੱਖਾਂ ਤੋਂ ਦਸੌਂਧ ਅਤੇ ਕਾਰ ਭੇਟਾ ਉਗਰਾਹੁਁਦੇ ਅਤੇ ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਦੇ, ਉਹ ਮਸੰਦ ਕਹੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ.¹ ਚੌਥੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਸੰਮਤ ੧੭੫੫ ਤੀਕ ਇਹ ਸਿਲਸਿਲਾ ਰਿਹਾ. ਫੇਰ ਦਸ਼ਮੇਸ਼ ਨੇ ਮਸੰਦਾਂ ਦੀਆਂ ਬੁਰੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਦੇਖਕੇ ਇਹ ਅਹੁਦਾ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ, ਬਲਕਿ ਅਮ੍ਰਿਤ ਸਮੇਂ ਉਪਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮਸੰਦਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਵਰਤਣਾ. "ਤਜ ਮਸੰਦ, ਪ੍ਰਭੁ ਏਕ ਜਪ, ਯਹ ਬਿਬੇਕ ਤਹਿਂ ਕੀਨ." (ਗੁਰੁਸੋਭਾ) "ਜੌ ਕਰ ਸੇਵ ਮਸੰਦਨ ਕੀ, ਕਹਿਂ ਆਨ ਪ੍ਰਸਾਦ ਸਭੈ ਮੁਹਿ ਦੀਜੈ." (੩੩ ਸਵੈਯੇ) मसनद (गॱदी) नाल संबंध रॱखण वाला. जो लोक सिॱखां तों दसौंध अते कार भेटा उगराहुँदे अते सिॱखी दा प्रचार करदे, उह मसंद कहे जांदे सन.¹ चौथे सतिगुरू दे समें तों लैके संमत १७५५ तीक इह सिलसिला रिहा. फेर दशमेश ने मसंदां दीआं बुरीआं करतूतां देखके इह अहुदा हटा दिॱता, बलकि अम्रित समें उपदेश दिॱता कि मसंदां नाल नहीं वरतणा. "तज मसंद, प्रभु एक जप, यह बिबेक तहिं कीन." (गुरुसोभा) "जौ कर सेव मसंदन की, कहिं आन प्रसादसभै मुहि दीजै." (३३ सवैये)
  2. ↑ Retrieved from Page 321, History of Sikh Gurus Retold: 1469-1606 C.E, Surjit Singh Gandhi Atlantic Publishers & Dist, 2007
  3. ↑ Page 95, Sikhism Origin and Development, Dalbir Singh Dhillon. Atlantic Publishers & Distri
  4. ↑ Page 135, The History of Sikh Gurus, Prithi Pal Singh, Lotus Press, Jan 1, 2006
  5. ↑ Retrieved from Savaiya 28, Savaiya 29, 33 Savaiye, Dasam Granth