Ggh' fis' p'tìt', ma, p' mìnt's a post' a cuscìnza, z' rcàva na calùnnia p' sciarr'iér's. Accuscì s' mis' a vusgiè.
- P'rchì m' stai ddurdiànn' l’eua mintr' ìja stau b'vìnn'?
U gnedd' scantait', s' r'cugghì nê robb' e ggh' r'spunnì:
- Tu m-aia p'rduné, ma com' pozz' ddurdièr' l’eua a tìia ch' sij' ciù nô iaut’?
U lùp', pùr' r'canuscìnn' ch’avìva tort', z'rcàu n-autra calùnnia e ggh' dìss':
- Sii misg' com' a ura tu m' murmuliàv't'!
U gn'ddìtt' mort' nâ pedd' r'spunnì:
- Voss'gn'rìa iav' tort', ija atànn' manch' ava nasciùit'!
- Buttana dû nfern'! Allura fu ta patr' ch' sparrau d' miia!
E d'sginn' accuscì, n-on ditt' e un fait', u granfà e sû spurpà, pur' savinn' ch' nan aviva curpa. St' parodd' s' l-àn-a sìnt'r cudd' ch' cunnàn'n' i nuccìnt' cusànn'l' ngiustamint'.
