User:Vergina
From Wikipedia, the free encyclopedia
45-They at once, hearing this, made haste to the outpost, where they found Alexander, who addressed them as follows:- "Men of Athens, that which I am about to say I trust to your honour; and I charge you to keep it secret from all excepting Pausanias, if you would not bring me to destruction. Had I not greatly at heart the common welfare of Greece, I should not have come to tell you; but I am myself a Greek by descent, and I would not willingly see Greece exchange freedom for slavery. Know then that Mardonius and his army cannot obtain favourable omens; had it not been for this, they would have fought with you long ago. Now, however, they have determined to let the victims pass unheeded, and, as soon as day dawns, to engage in battle. Mardonius, I imagine, is afraid that, if he delays, you will increase in number. Make ready then to receive him. Should he however still defer the combat, do you abide where you are; for his provisions will not hold out many more days. If ye prosper in this war, forget not to do something for my freedom; consider the risk I have run, out of zeal for the Greek cause, to acquaint you with what Mardonius intends, and to save you from being surprised by the barbarians. I am Alexander of Macedon." As soon as he had said this, Alexander rode back to the camp, and returned to the station assigned him. (Herodot book Kalliopi IX,45)
Origin: 45.Οι δε έπει ταύτα ήκουσαν, αυτίκα είποντο ες τάς φύλακας. Άπικομένοισι δε έλεγε Αλέξανδρος τάδε' "Άνδρες Αθηναίοι, παραθήκην υμίν τα έπεα τάδε τίθεμαι, απόρρητα ποιεύμενος προς μηδένα λέγειν υμέας άλλον ή Παυσανίην, μη με και διαφθείρητε• ου γαρ αν έλεγον, ει μη μεγάλως έκηδόμην συναπάσης της Ελλάδος• αυτός τε γαρ Έλλην γένος ειμί τώρχαίον, και άντ' ελευθέρης δεδουλωμένην ουκ αν έθέλοιμι όραν την Ελλάδα. Λέγω δε ων ότι Μαρδονίω τε και τη στρατιή τα σφάγια ου δύναται καταθύμια γενέσθαι" πάλαι γαρ αν έμάχεσθε• νυν δε οι δέδοκται τα μεν σφάγια εάν χαίρειν, άμα ήμέρη δε διαφωσκούση συμβολήν ποιέεσθαι' κα-ταρρώδηκε γαρ μη πλέονες συλλεχθήτε, ως εγώ εικάζω. Προς ταύτα ετοιμάζεστε. ην δε άρα υπερβάληται την συμβολήν Μαρδόνιος και μη ποιήται, λιπαρέετε μένοντες• όλιγέων γαρ σφι ήμερέων λείπεται αιτία. Ην δε υμίν ο πόλεμος όδε κατά νόον τελευτήση, μνησθήναί τίνα χρή και έμέο έλευθερώσιος περί, ός Ελλήνων είνεκα έργον ούτω παράβολον έργασμαι υπό προθυμίης, έθέλων υμίν δηλώσαι την διάνοιαν την Μαρδονίου, ίνα μη έπιπέσωσι υμίν εξαίφνης οι βάρβαροι μη προσδεκομέ-νοισί κω. Ειμί δε Αλέξανδρος ό Μακεδών." Ό μεν ταύτα είπας άπήλαυνε οπίσω ες το στρατόπεδον και την έωυτού τάξιν.
